Een boodschap van de Pleiadische Afgezanten van het Licht:
Veel lichtwerkers hebben herinneringen van andere samenlevingen waar de energie anders was, waar wezens op een andere manier met elkaar omgingen.
Is het fantasie? Is het een werkelijke herinnering? Soms is het moeilijk te onderscheiden wat nu wat is. Wij zijn hier om jullie eraan te herinneren dat de herinneringen echt zijn en niet slechts in jullie verbeelding leeft. Jullie hebben daar echt geleefd, het echt meegemaakt.
Totdat de roep kwam om vrijwilligers om de Aarde te helpen. Om de (r)evolutie een handje te helpen. En jullie waren de dappere zielen die zoveel liefde in zich hadden dat ze die wilden delen met een planeet en haar bewoners die het nodig had.
Het was een groot offer om te brengen. Maar jullie deden het graag. Uit liefde.
Jullie namen allemaal een taak op je. Een stuk karmatische energie die je zou transformeren. Misbruik van macht, seksualiteit, overvloed en nog veel meer patronen die deze wereld in de ban had. Ieder nam een deel ervan op zich. Nam het karma over van de zielen die het alleen niet meer konden dragen. Die zover in de illusie waren gezakt dat ze geen andere realiteit meer konden voorstellen.
En daar gingen jullie.
Jullie sprongen.
Door de donkere misten van vergeten. Met rugzakken vol trauma, karma en programmeringen als leidraad. Vol vertrouwen dat de missie volbracht zou worden.
Jullie herinneringen lieten jullie achter. Het succes van de missie hing af van het volledig integreren in het menselijk proces. We konden jullie niet meer bereiken. De mist was te donker.
Leven na leven losten jullie kleine stukken in. Jullie ploegden door. Helemaal vergeten waarom ook al weer. Het leek vaak niet eerlijk. Hoe vaak hebben jullie niet uitgeroepen: “waar heb ik dit nu aan verdiend?”
Stukje bij beetje werd het lichter, konden we jullie bereiken. Boodschappen sturen.
Waardoor bij een aantal lichtwerkers herinneringen terugkwamen. Kleine flitsen… of soms grote fragmenten. Het maakte alles wat makkelijker. We konden dichter bij jullie komen. Onze aanwijzingen konden bij jullie komen.
Er zijn door de tijden heen keerpunten geweest. Die soms gemist werden, en soms aangegrepen zijn. Langzaam maar zeker werd het lichter. Werd het licht van binnenuit aangestoken.
En nu…
Het licht brandt lieve lichtwerkers. Het is tijd om het boek van het overgenomen karma dicht te slaan. Laat het los. Het is tijd! Het is tijd om de koorden van het verleden los te laten. Of ze nu van jou zijn of zijn overgenomen.
Zodat je de herinneringen weer kunt toelaten. En kunt zijn wie je werkelijk bent.
Zodat je het licht kleur kan geven. Een richting kan geven van waar het heen kan schijnen.
Op dit moment zien wij de wereld met enorm veel lichtbakens. Badend in het licht waardoor allerlei nachtwezens naar de oppervlakte komen. De lichtbakens zijn nog aan het rondtollen. Proberen hun richting te vinden. Ze schijnen op dit moment allemaal door elkaar alle kanten op.
Vind je centrum. Verbind je met je verticale as. Laat je herinneringen de richting aangeven. De laatste koorden van het karmisch verleden trekken jullie nog uit het lood. Laat ze los. Je centrum wacht op je.