Het is een beetje gênant om het zo te delen. Maar ik doe het toch… omdat het zo’n goed voorbeeld is van hoe je in je eigen wereld op kan gaan en in je eigen visie. En het dan “verkeerd” te doen.
Jarenlang heb ik mij op mijn hartchakra gefocussed, geprobeerd om het te openen.
Open je hart…
Elke keer dat ik het probeerde, kwam er een grote knoop naar voren. Was dat het enige wat ik nog kon voelen. En ik maar liefde ernaar sturen, ontspanning, aan het werk om blokkades op te heffen. Waarom lukte het mij niet om mijn hart te openen? Het leek alsof ik altijd iets van buitenaf nodig had om mijn hart te kunnen openen, om liefde te voelen.
Mijn katten zijn altijd een grote hulp daarbij geweest. Wat een grote hartopeners. Mijn hartjes op pootjes! Een grote kattenknuffel van één van hen en mijn hart sprong helemaal open.
Maar zonder hen lukte het maar moeilijk. Altijd weer de grote knoop als ik mijn hart opende voor de liefde die mijn Hoger Zelf of een ander prachtig Lichtwezen naar mij stroomde.
Totdat het kwartje eindelijk viel…
Het is eigenlijk te genant voor woorden…
Durf ik het hier te zeggen?
Okee…
Ik heb me altijd op het 3e chakra, het plexus solaris, geconcentreerd. Daar zat de knoop!
De knoop was altijd zo groot dat het mijn bewustzijn over nam. Mijn hartchakra ging goed. Het was mijn 3e chakra dat er voor ging zitten.
Ik wilde de controle niet loslaten, ik kon mezelf niet overgeven aan liefde. Als ik liefde ontving, moest ik de controle hebben over hoe veel, hoe lang, van wie en waarom.
Mijn hartchakra stond gigantisch open… eerder te veel dan te weinig. Waardoor ik ook energie van mensen dieper liet binnenkomen dan goed voor me was. Waardoor ik de controle moest hebben over hoe veel, hoe lang, van wie en waarom.
Wat heb ik hiervan geleerd?
Het probleem ziet niet altijd waar ik denk dat het zit. Soms zijn kunnen de dingen waarvan je denkt dat ze je tegenhouden iets anders zijn dan je aanvankelijk dacht.
Het heeft mij geleerd verder los te laten.
De oorzaak van dingen kan je naar verrassende resultaten leiden. Naar plekken waar je het nooit had verwacht. Als je dapper genoeg bent om de conclusies die je voor jezelf hebt getrokken los te laten.
Zo heb ik ooit een sessie gegeven aan een vrouw die vertelde dat ze niet kon gronden. Wat ze ook probeerde, het lukte maar niet. De gidsen lieten mij juist het beeld zien van iemand die heel goed gegrond was, alle energie ging naar beneden.
Wat bleek… ze was niet goed gegrond in haar kosmische energie, in haar bovenste chakra. De energie wilde daar niet stromen en zij interpreteerde het dat ze niet gegrond was. Heel logisch, want door niet gegrond te zijn in haar kosmische centrum, was ze enorm aan het tollen.
Toen we die verbinding hadden hersteld, was de spanning van haar gronding af en kon ze haar connectie met de Aarde weer voelen.
Wat een leerschool!
Er is een tijd van inzoomen op de problemen. Maar soms als je alles van een afstandje bekijkt, is het plaatje heel anders.
Zit jij ook wel eens vast en heb je alles al geprobeerd? Misschien zit de oorzaak bij jou ook wel heel ergens anders dan je zou denken. Misschien zouden we met z’n allen ook wat moeten uitzoomen van de Aarde en het wat meer van Kosmisch perspectief bekijken.
Misschien dat we dan eindelijk uit deze impasse komen. Wie weet.
Ik weet het niet. En dat is het begin van wijsheid.